Mooie herinneringen en nieuwe uitdagingen

Hoi allemaal!

Ik ben weer terug, of voor de meesten van jullie: weer weg. Samen met Davies kan ik terugkijken op exact 4 geweldige weken in Nederland! En samen kijken we vooruit naar… Ja, naar wat eigenlijk?

Toen ik mijn ticket boekte was ik intens blij en had ik weer zin om terug te gaan naar Kenia. Ik keek uit naar een nieuwe uitdaging op werkgebied en het verder opbouwen van mijn leventje hier. Ik realiseerde me dat ik welgeteld 0 sollicitaties op Nederlands grondgebied had verricht en dat ik dus verdomd graag weer terugwilde naar Kenia.

De volgende ochtend vroeg ik me echter af WAAROM?! Ik kon mezelf wel voor de kop slaan: de baan waar ik mee bezig was op een internationale school, 2km van ons huis in Kenia, die me beloofd was, waarvoor ik voor het eerst als een ‘groot mens’ over salarissen aan het onderhandelen was (jammer genoeg ging het sowieso niet over grote mensen salarissen) knapte als een zeepbel uit elkaar. Au. Waarom had ik niet op meerdere paarden gewed, had ik niet die ene sollicitatiebrief gestuurd naar Beverwijk, ging ik niet alle vacaturebanken afspeuren? Waarom moet ik zo nodig terug naar Kenia?

Ik weet dat velen van jullie jezelf (en mij) dezelfde vraag stellen. Want ik vind het heerlijk in Nederland, ik was verwarmd door alle liefde en vriendschap waarmee ik omringd was, ik heb genoten van het Hollandse weer en alle leuke, lekkere en fijne dingen. Ik heb na lange tijd mijn schaterlach weer laten echoën door Heemskerk en omstreken. Maar Afrika kriebelde…

Een aantal slaaparme nachten volgden. Plan B was wel erg snel Plan A geworden. En wat als Plan B nou ook niet zo goed zou werken? Dan was er helemaal geen plan… Kon ik mijn ticket nog annuleren? Nee, de kaarten waren geschud: Marloes stapte wederom in het vliegtuig. Het ergste wat er kan gebeuren is dat ik over 1,5 maand alweer terugben. En dan kan ik zeggen dat ik alles geprobeerd heb, dan kan ik me volledig storten op de Monsterboards van deze wereld.

Maar vanaf het moment dat ik geland ben rust er een glimlach op mijn gezicht. Ben ik blij. En ik weet niet waarom. Omdat ik bij Davies ben, omdat de geur van de aarde en de warme klamme lucht me omringt. Omdat ik thuis ben, in mijn eigen bed kan slapen. Omdat ik deze ‘break’ nodig had. Omdat ik nu ook weer bij een hele bijzondere bruiloft mocht zijn. Omdat ik hier ook lekker druk ben, dingen met vrienden doe, weer probeer te gaan hardlopen in de vroege morgen.

Wat de komende tijd me gaat brengen weet ik nog steeds niet, wel heb ik gesolliciteerd en een proefles gedraaid bij een andere school. Samen met mijn vriendin Davina ben ik hard bezig het kamp voor Augustus opgezet te krijgen en nieuwe regels en wetten voor onze NGO Why Not uit te zoeken. Deze nieuwe uitdagingen komen als geroepen en geven me veel energie en de mooie nieuwe herinneringen die we in Nederland weer samen gecreëerd hebben spelen achter in mijn hoofd.

Dankjulliewel!

Dikke kus Marloes

PS Wist je dat:
- Davies geen boterham meer kon zien na 3 weken?
- Hij mensen opvallend aardig vond?
- Hij veel zadelpijn heeft gehad?
- Hij zijn auto het meest heeft gemist van alle Keniaanse dingen?
- Hij geen moment heeft kunnen wennen aan ons rechts rijden?
- Hij mij alleen in Nederland goed gekleed vindt…
- Hij veel nieuwe woorden heeft geleerd?
- Hij nu de betekenis van ‘gezellig’ heeft ervaren?
- Wij vanavond een lekker stamppotje eten!