Teacher Marloes

Hallo allemaal,

Na 3 hectische weken kinderkamp had ik opeens werk! De school waar we het kamp organiseerden en waar ik de directrice ken had een paar extra handen nodig. Nou ben ik altijd al geïnteresseerd geweest in het onderwijs en kinderen en een baantje (met hopelijk een werkvisum) als onderwijsassistente leek mij wel wat!

En zo begon ik 4 weken geleden aan een nieuw avontuur. Ik woon doordeweeks bij vrienden in Takaungu, wat me qua gevoel weer terugbrengt naar mijn studententijd. De omgeving hier heeft me altijd meer getrokken dan het hete, plakkerige en drukke Mombasa en voor nu is het een goede oplossing. Ik heb mijn eigen kamertje, maar deel de rest van het huis en mijn leven met Jess, Davina en hun 11-jaar oude dochter India. Zojuist heb ik een grote pan andijvie stamppot gemaakt, met mango als toetje. Elke ochtend steek ik een klein riviertje over met een gondel en loop de heuvel op naar mijn werk: Kivukoni school (het is het waard om even te googlen).

Op deze jonge internationale basisschool met 68 kinderen geef ik gymles, zwemles en assisteer ik waar nodig met lezen en rekenen in de verschillende klassen. Daarnaast begeleid ik twee nieuwe jongens van 5 en 7 die nooit naar school zijn geweest. Ik probeer ze met privé-sessies op het niveau te krijgen van hun klasgenoten. De school is letterlijk en figuurlijk erg open en maakt veel gebruik van haar geweldige ligging en omgeving. Er is veel aandacht voor natuur, dieren en alternatieve technieken van leren. Zo neem ik de twee jongens regelmatig mee naar buiten om dingen te benoemen, het tij uit te vogelen en woorden te schrijven in het zand. Met bepaalde spelletjes, vingerverf en plaatjes probeer ik ze uit hun schulp te lokken.

Tijdens de gymlessen kun je AnnemariaKoekoek over het veld horen schallen, of vind je mij rennend achter een aantal kinderen aan in haaientikkertje. De kinderen vinden het allemaal schitterend en van de andere leerkrachten hoor ik alleen maar complimenten over mijn lessen. Teacher Marloes it is. Het werk is tot nu toe leuk en afwisselend omdat ik steeds met andere groepen werk. De jongste groep vind ik een grote uitdaging, de kinderen zijn 3 jaar oud en zijn niet gewend georganiseerd te spelen, te luisteren naar instructies enzovoort. De oudste groep (groep 5, de school bouwt elk jaar een nieuw klaslokaal) trekt me het meest. Het is geweldig om te zien hoe creatief de leerlingen zijn en wat ze al weten! En jeetje, dat maakt dat ik mijn algemene kennis weer eens moet gaan verfrissen. Over de ontwikkelingsfases van kikkers bijvoorbeeld, of de Engelse benaming van een reiger (Teacher Marloes: “laten we deze vogel een pelikaan noemen vandaag”), of maat houden met een trommel. Het betekent dat ik weer gewend moet raken aan de pislucht van de toiletten in een school, een goed voorbeeld moet zijn en niet mag schelden. Al deze houdingen en kleine dingetjes maken dat ik graag Jezus en verdomme als ik thuiskom (vrij vertaald met F-woorden etc). Maar werken met jonge kinderen maakt ook dat ik elke avond om 20.30uur wil slapen. En soms wurgneigingen heb. Of een mega-lachstuip krijg wanneer een jongetje in het zwembad zegt dat hij ‘langs mijn been naar beneden wil glijden’ (of beter in het Engels: ‘want to go down on me’). Of wanneer ik een ‘spellingsdraak’ mag tekenen, vingerverf op mijn kraag heb en de grote boze haai mag spelen totdat een van de kinderen gaat huilen.

Naast al dit spelen begeleid ik tevens het leraren sportuurtje op woensdagmiddag als de kids naar huis zijn. Dit heeft tot nu toe slagbal en volleybal ingehouden. En man, we veranderden allemaal weer in kleine kinderen. Uiteraard bloedfanatiek en allemaal het beter weten, want we zijn allemaal juffen en meesters… Ook ben ik een tennisclubje gestart. Ik bedoel, niet dat we een veld hebben, maar een muur en rackets en ballen doen het tot nu toe. De kinderen vinden het geweldig en ik trek Thijs (ja, Lablans) trukendoos open!

Of dit mijn nieuwe carrière is? Geen idee. Voor nu is het ok. Ik verdien wat geld, heb het druk, draag bij aan de ontwikkeling van de kinderen en mag zelf weer spelen. Het is lastig om Davies de hele week niet te zien en de tijd zal leren wat er verder gebeurd. Vrijdag mag ik weer naar de immigratiedienst om mijn huidige visum te verlengen en ondertussen werk ik lekker illegaal door.

Zo, dan ben je weer een beetje op de hoogte van mijn leven!

Groetjes en een kus,

Marloes