Peper
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
05 Juli 2013 | Kenia, Mombassa
De momenten waarop ik het meest geinspireerd ben om te schrijven, zijn meestal niet de makkelijkste momenten in mijn leven. Zo ook nu.
Ik sta op het punt mijn koffers te pakken om eindelijk weer 2,5 week naar huis te komen. Ik kijk er ontzettend naar uit! Op hetzelfde moment probeer ik mijn werk als juf Marloes te overhandigen aan mijn collega’s, probeer ik de laatste 10 rapporten (van de 90) te schrijven en ben ik recentelijk tot coordinator schoolreisjes benoemd. Je raadt het al: deze staan allemaal op de planning voor volgende week.
Wonder boven wonder heb ik al 80 (gym)rapporten geschreven, zijn de schoolreisjes, het transport en alle risico-analyses af en zijn alle EHBO kits in orde. Morgen ga ik mee als begeleider op een van de schoolreisjes, wat dan meteen mijn laatste dag op school voor dit jaar wordt. Leuk!!!
En dan is er nog Why Not en mijn sociale leven. Wat betreft de stichting heb ik vorig weekend dingen geprobeerd af te ronden, met een laatste vergadering en bezoek aan een stuk land. Uiteraard komen er dan weer dingen boven drijven die je niet los kunt laten en vond ik mezelf weer ’s avonds laat achter de computer om oplossingen te zoeken voor de eindeloze problemen in dit land. En soms vraag ik me echt af of we dingen niet erger maken i.p.v. beter. Dit klinkt heel negatief, maar gevallen van misbruik en het voorbeeld van het meisje dat zo ernstig verbrand is in school zijn dingen die misschien bij hen thuis nooit waren gebeurd. We hebben het niet over de economie, we hebben het over het leven van onschuldige kinderen.
Instanties en kinderbescherming is hier niet. Wel de sociale druk. Mensen vermoorden dieven in hun eigen dorp, slaan zakkenrollers tot moes, steken elkaars huis in de brand. En dat is natuurlijk geen oplossing, maar politie doet niets, zeker als je geen geld hebt. Dus nemen mensen het recht in eigen hand. Ziek, maar aan de andere kant weet je als dief, verkrachter of andere misdadiger dan dat het risico is. Dat je publiek gestenigd of in elkaar geschopt wordt. Dus zou je je misdaden niet moeten uitvoeren. Toch?
Of kom je er toch wel mee weg? Zoals een van de scholen waar we mee samenwerken. Zij zijn zo manipulatief, liegen en bedriegen alles bij elkaar. Ze beinvloeden hun eigen ‘board’ en achterban om maar schoolgeld op te kunnen blijven halen. De school is ernstig overbevolkt, maar een alternatief is er niet. Vorige week zijn de leraren weer gaan staken (denk nu de 5e keer sinds ik hier ben) en dus gebeurd er niets, zijn alle kinderen thuis. Misschien maar beter zo...
De wanhoop is groot. En ik word langzaam steeds ongevoeliger voor dit soort dingen. Om maar niet gek te worden of heel erg bang te zijn.
Waar vechten we voor (of tegen)?
Misschien moet ik me maar meer focussen op de internationale school in Kilifi, waar ik in ieder geval werk met mensen die ik begrijp, die mij begrijpen en die dingen aanpakken. Die kinderen ondersteunen en klaarmaken voor een betere toekomst. Die niet staken, omdat het een prive-instelling is.
Of misschien moet ‘mijn mannetje’ die mijn werkvisum in orde maakt eens een flinke peper in zijn r**t geduwd krijgen, zodat ik legaal eens echt herrie kan gaan schoppen tegen alle oneerlijkheid en schandes die hier gebeuren. Wanneer ik echter onze advocate mail, krijg ik een mail terug met ‘er is geen rechtelijke actie die je tegen de school kunt ondernemen’. Bedankt voor niets.
Ben ik bitter? Soms.
Ben ik weer ziek? Ja, ik heb wederom een infectie en denk soms dat ik letterlijk ziek wordt van dingen om me heen.
Hopelijk ga ik een relaxed weekend tegemoet en fit het vliegtuig in op maandag. Voor de geinteresseerden onder jullie:maandagavond 8 juli kom ik om 22.10uur aan op Schiphol. Ik kom vanuit Zurich met Swiss air (LX 736).
Tot over een paar dagen Nederland!
XX
Ik sta op het punt mijn koffers te pakken om eindelijk weer 2,5 week naar huis te komen. Ik kijk er ontzettend naar uit! Op hetzelfde moment probeer ik mijn werk als juf Marloes te overhandigen aan mijn collega’s, probeer ik de laatste 10 rapporten (van de 90) te schrijven en ben ik recentelijk tot coordinator schoolreisjes benoemd. Je raadt het al: deze staan allemaal op de planning voor volgende week.
Wonder boven wonder heb ik al 80 (gym)rapporten geschreven, zijn de schoolreisjes, het transport en alle risico-analyses af en zijn alle EHBO kits in orde. Morgen ga ik mee als begeleider op een van de schoolreisjes, wat dan meteen mijn laatste dag op school voor dit jaar wordt. Leuk!!!
En dan is er nog Why Not en mijn sociale leven. Wat betreft de stichting heb ik vorig weekend dingen geprobeerd af te ronden, met een laatste vergadering en bezoek aan een stuk land. Uiteraard komen er dan weer dingen boven drijven die je niet los kunt laten en vond ik mezelf weer ’s avonds laat achter de computer om oplossingen te zoeken voor de eindeloze problemen in dit land. En soms vraag ik me echt af of we dingen niet erger maken i.p.v. beter. Dit klinkt heel negatief, maar gevallen van misbruik en het voorbeeld van het meisje dat zo ernstig verbrand is in school zijn dingen die misschien bij hen thuis nooit waren gebeurd. We hebben het niet over de economie, we hebben het over het leven van onschuldige kinderen.
Instanties en kinderbescherming is hier niet. Wel de sociale druk. Mensen vermoorden dieven in hun eigen dorp, slaan zakkenrollers tot moes, steken elkaars huis in de brand. En dat is natuurlijk geen oplossing, maar politie doet niets, zeker als je geen geld hebt. Dus nemen mensen het recht in eigen hand. Ziek, maar aan de andere kant weet je als dief, verkrachter of andere misdadiger dan dat het risico is. Dat je publiek gestenigd of in elkaar geschopt wordt. Dus zou je je misdaden niet moeten uitvoeren. Toch?
Of kom je er toch wel mee weg? Zoals een van de scholen waar we mee samenwerken. Zij zijn zo manipulatief, liegen en bedriegen alles bij elkaar. Ze beinvloeden hun eigen ‘board’ en achterban om maar schoolgeld op te kunnen blijven halen. De school is ernstig overbevolkt, maar een alternatief is er niet. Vorige week zijn de leraren weer gaan staken (denk nu de 5e keer sinds ik hier ben) en dus gebeurd er niets, zijn alle kinderen thuis. Misschien maar beter zo...
De wanhoop is groot. En ik word langzaam steeds ongevoeliger voor dit soort dingen. Om maar niet gek te worden of heel erg bang te zijn.
Waar vechten we voor (of tegen)?
Misschien moet ik me maar meer focussen op de internationale school in Kilifi, waar ik in ieder geval werk met mensen die ik begrijp, die mij begrijpen en die dingen aanpakken. Die kinderen ondersteunen en klaarmaken voor een betere toekomst. Die niet staken, omdat het een prive-instelling is.
Of misschien moet ‘mijn mannetje’ die mijn werkvisum in orde maakt eens een flinke peper in zijn r**t geduwd krijgen, zodat ik legaal eens echt herrie kan gaan schoppen tegen alle oneerlijkheid en schandes die hier gebeuren. Wanneer ik echter onze advocate mail, krijg ik een mail terug met ‘er is geen rechtelijke actie die je tegen de school kunt ondernemen’. Bedankt voor niets.
Ben ik bitter? Soms.
Ben ik weer ziek? Ja, ik heb wederom een infectie en denk soms dat ik letterlijk ziek wordt van dingen om me heen.
Hopelijk ga ik een relaxed weekend tegemoet en fit het vliegtuig in op maandag. Voor de geinteresseerden onder jullie:maandagavond 8 juli kom ik om 22.10uur aan op Schiphol. Ik kom vanuit Zurich met Swiss air (LX 736).
Tot over een paar dagen Nederland!
XX
-
02 December 2013 - 07:44
Lean:
Huh ik krijg dit reisverslag nu pas door via mail..... Dacht al: kom je naar NL????? -
02 December 2013 - 08:54
Lydia:
Zo, dat is een gedateerd verhaal. Storinkje?
Liefs vanuit Nederland
p.s. Even had ik de stille hoop dat je als verrassing naar Nederland kwam -
02 December 2013 - 09:56
Lean:
Ja ik ook Lydia!!!!!! Ik dacht ohhhhh wat leuk dan kan ik haar voorstellen aan mijn zoon hihi -
02 December 2013 - 14:38
Danny:
Hier nog eentje die van blijschap omhoog sprong, tot de laatste paar zinnen.
Misschien toch een idee om nog even langs te komen:p;)
Knuffels van je tijger!!! Xx -
02 December 2013 - 18:00
Marloes:
Sorry allemaal! Het is allemaal erg verwarrend! Wilde graag een nieuw verslag plaatsen, maar zag dat deze nooit was opgeladen.... Grrr dus achteraf nog verstuurd. Hopelijk voor het weekend een meer recent verslag. En wie weet wat er de komende tijd gebeurd... ;) xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
