Geen witte kerst...

Hallo fans, aanbidders en andere aagjes!

Kerst is alweer voorbij, het nieuwe jaar staat voor de deur. De temperatuur wordt er niet minder op! Dus in alle opzichten geen witte kerst hier ;)
Hoe was jullie kerst? Iedereen bedankt voor de lieve smsjes/ mailtjes!

Hieronder een kort verslagje van mijn kerst in TK:

Thuis – 26 december
Het is tweede kerstdag. Opnieuw, zoals elke dag, warm. Opnieuw vol zon en met een hoge luchtvochtigheid. Ik zoek koelte binnenshuis, bij mijn vent(ilator) en vandaag weer bij het zwembad van Mnarani. Heen en terug gelopen, 20 baantjes getrokken en een uitgebreide lunch genoten. Gezweten, gezond en gelegen. En dat terwijl thuis iedereen de warmte opzoekt, een kaarsje aansteekt en dikke truien draagt (waarschijnlijk, want ik heb wat problemen met mijn glazen bol, dus kan helaas niets zien). Waar de kerstboom aanstaat, vrienden en familie elkaar opzoeken en kerstkransjes de tafel versieren. Waar iedereen zich misschien dik inpakt om uit te waaien op het strand, of even een ommetje te maken om de gourmet en andere schranspartijen te compenseren. Ik zal niet liegen: kerst in Kenia is geen kerst. Het gevoel ontbreekt totaal.
Kijk naar gister, eerste kerstdag: vroeg opgestaan, hardgelopen, ontbeten met mijn gastgezin en kerstcadeautjes uitgedeeld. Ze vonden het geweldig! Ik was helemaal een beetje zenuwachtig, hoe het zou vallen, maar ze waren vereerd. Het is niet hun feestdag, maar ze konden het zeker waarderen en waren heel dankbaar. Khadija en Bibi gaf ik een leso (stuk stof die uit twee stukken bestaat, meestal gebruikt als wikkelrok en hoofddoek) met Tanzaniaanse print, de meiden (Sada, Fatma, Firdaus, Ashila en Fatma) gaf ik een hoofddok, de oudere jongens (Abdallah, Mohamed en Suleyman) een t-shirt en Habib een voetbal. Helemaal in hun nopjes en zwaar verlegen gingen ze het allemaal aan proberen. Echt heel schattig. Ik werd er zelf ook een beetje verlegen van! En ik had ze een van onze kerstkaarten gegeven, tot grote vreugde van Bibi. Lisa en ik prijken nu in de tv-kast met onze sneeuw/zandman.
Na dit hele festijn met Noortje naar het strand (mijn hoofd zo erg verbrand dat het nu nog pijn doet), toen geluncht, mijn haar laten vlechten (ditmaal met zwart, iedereen vind het geweldig, behalve ik), naar Khahindi (alias ‘Danger’) en daar de hele avond ranzige palmwijn gedronken, wiet gerookt en gedanst op Bob Marley en vagant. Het maakte me een beetje verdrietig te beseffen dat dit mijn kerst was: er was hard geprobeerd wat van te maken (met een mini-kerstboom, 2 slingers en een muziekinstallatie was er zowaar bijna sfeer), maar ik zat op de grond van een geitenhut, met een groepje mensen die ik eigenlijk niet eens zo goed ken, tegen mijn zin in te drinken (palmwijn stinkt en smaakt minstens net zo goor) en te wachten tot ik naar bed kon (en mijn hoofd met after-sun in kon smeren). Aan de andere kant zat ik te genieten: dit was een kerst om nooit te vergeten: het was donker, 25C en ik keek naar en lachte om de kinderen die dansten (vanaf 4 jaar wordt hier al seksueel en sensueel met de heupen gezwaaid en gepaaldanst), deed een poging mezelf verstaanbaar te maken in een nieuwe taal en danste pole pole op de reggae muziek. Niks hoefde, alles was prima. We lachten, waren relaxed, zaten in stilte of zongen mee met bekende nummers. En ik werd thuisgebracht achterop de motor, door de bush, door de nacht.
Kerst was vreemd. Het was leuk, apart, maar het voelde niet als kerst.
En nu heb ik nog maar een maand. Een maand om mijn stage af te ronden (AHHH!), een maand om te genieten, dingen te bekijken, met nieuwe vrienden door te brengen, een maand om afscheid te nemen en me (vooral mentaal) voor te bereiden op Nederland. Mijn (oude) vrienden, mijn familie, school, tennis (zou ik het nog kunnen?!), Haarlem, fietsen, autorijden, de muziek (ik bedoel: ik loop een beetje achter hier) enz. Ach, nu nog maar niet druk om maken en hier genieten!
Lisa, Noortje en ik hebben net sexy jurkjes gekocht voor Oud en Nieuw in Mombasa, dus we gaan genieten woensdagavond/ nacht!

Alvast een fijne jaarwisseling.